Geplaatst op 19 augustus 2025 • 8:57 • Nieuws • Clubnieuws
Peters Corner-2
Het vaandelteam is de competitie 2025-2026 prima begonnen. Met een bescheiden score van 0-1 gingen de punten bij Groene Ster mee naar Veghel. Lees het verslag van Freek en de juweeltjes van fotograaf Ruud Schobbers op deze site. Voor de jeugd zijn er zaterdag 30 augustus bekerduels. Voor JO 23-1 start die zaterdag de competitie met een thuiswedstrijd tegen UNA. De vrouwen-1 gaan bekeren met een thuisduel tegen het tweede team van VOW. En het laatste nieuws kwam voor het eerste team later in de week binnen. Het bekerduel tegen VVOG uit Harderwijk wordt op dinsdag 2 september (save the date) in Veghel gespeeld.
Door: Peter Kuijpers
Na 78 dagen zonder serieus voetbal werd er afgelopen zondag op Sportpark Pronsenbroek in Heerlen eindelijk weer eens afgetrapt voor competitievoetbal. Tegenstander Groen Ster was natuurlijk een oude bekende en meldde zich na een uitstekend seizoen weer terug in de Derde Divisie. Blauw Geel’38/Jumbo was de betere ploeg al werd dit niet in de score uitgedrukt. Maar het doelpunt van Lars Loermans was goed voor drie punten en de latere 1-0 zege. Vorig seizoen was zulk een uitslag éénmaal het geval uit bij Kloetinge. Ben kreeg toen de metafoor: ‘Matchwinner.’ Zaterdag komt Noordwijk naar Veghel dat ons in twee duels uitschakelde voor verdere deelnamen in de nacompetitie. Op de klassieke voetbaltijd van 14.30 uur gaat de bal aan het rollen op het Prins Willem Alexander Sportpark. Scheidsrechter is Andy Wolff uit Amersfoort en hij zit in het ontwikkeltraject van de KNVB. Blauw Geel’38/Jumbo floot hij nog nooit en zal ook wellicht nog nooit in de heerlijkheid Veghel zijn geweest.
Trainer Maurice en de bijzondere avond
Trainer Maurice Verbunt uit Kerkrade lachte toen hij de verslaggever Martijn Schwilllens van Kliksport te woord stond. “Vanavond ben ik eens een keer in tien minuten thuis,” grapte hij. Bijna niet gelovend dat zo’n zeldzaamheid hem ten deel viel. Gewoonlijk is het na wedstrijden met Blauw Geel’38 Veghel heel laat thuiskomen, de adrenaline nog in het lijf, de analyse nog in het hoofd. Maar deze avond liep alles anders. Terwijl de spelersbus de parkeerplaats opreed aan de Dinterseweg in Veghel, zat Maurice al ontspannen met het bord op schoot Studio Voetbal te kijken, een luxe overigens die hij niet vaak kende. Het heeft ongetwijfeld gevoeld als een cadeautje. Voetbal is onvoorspelbaar, maar soms brengt het onverwachte ook gewoon een rustige avond en zelfs nog drie punten.
Foto screenshot ESPN: Maurice bij zijn andere werkgever Roda JC in de dugout. Roda JC won met 1-0 van De Graafschap.
Friet en nog eens friet ingebakken in de clubcultuur
Moeten we het op een clubsite nou echt over de vette hap hebben? Ik dacht van wel. Friet en voetbal slapen vaak op een kussen en voetballers willen friet. Hockeyers niet dan? Jawel maar die praten daar niet over. Of het nou ook patat mag zijn gaan we deze discussie hier niet voeren. Wij komen uit Brabant en hebben het over ‘un frietje’ Met JO 19-1, wat toen nog A1 heette, stopten we bij uitwedstrijden naar JVC Cuijk, Hapse Boys of Olympia’18 als vaste prik in Haps bij cafetaria Geluc in de Kerkstraat. Of wat te denken van het heerlijke nostalgische frietkot op het parkeerterrein van Helmond Sport en MULO. De vette hap na afloop o zo belangrijk en ik ken ze nog allemaal. Overigens een mooi bruggetje naar ons eigen Veghel. Een maandje geleden lazen we dat Braadspit failliet was. Schrok daarvan. Deze corner koestert, en ik niet alleen, warme en vette genoegens aan dit aanvankelijk véél te kleine frietkotje. Het was zo’n zaak waar iedereen zich welkom voelde en waar het personeel je begroette met een glimlach, zelfs op de drukste momenten.
Welke Blauwgeler heeft daar niet ooit zijn halve of hele haan gescoord? Ze smaakten heerlijk en hadden, zoals Jan wist te onderbouwen, weinig vlieguren. Jan het vaste gezicht van uitbater Jan van Eck. Getooid in donkerblauw maatpak en witte sloof kijkende alsof hij aasde op een Michelinster stond dan haute couture friet te bakken. Joke † souffleerde hem zachtjes op de achtergrond. Ik ging er vaak langs na een thuiswedstrijd van het eerste team. Op weg naar huis voor de verslagen en foto’s te verwerken. Mijn Betsie † had de goede gewoonte om zondags nooit te koken, dus was Braadspit dé ideale en smakelijke oplossing voor mijn culinaire wensen. Soms stonden er wel 20 man voor het kleine dampende countertje met vaak een groot Blauw Geel gehalte, maar je was zo aan de beurt. Met strenge stem riep Jan: “ wie heeft er nog niet besteld?” Dit op een toon of de norse huisarts je binnenriep. Het werkte wel. Tijden veranderen. Ondanks de aanhoudende drukte en de liefde voor het vak, werd het voor de huidige uitbaters steeds moeilijker om voldoende personeel te vinden. Zo viel het doek voor Braadspit. Een klein stukje nostalgie op de route van ons Prins Willem Alexander Sportpark naar huis glipt mij opnieuw uit handen. Wat blijft zijn de mooie herinneringen: de geur van verse friet, de lach achter de toonbank, De evaluatie van de wedstrijd terwijl je stond te wachten. “Dieju neie kent er niks van schrijf dé mar ins op Kuijpers” was vaak een journalistiek verzoek wat je dan terloops meekreeg. Ach deze momenten koesteren we, als kleine schatten uit ons clubverleden, die niemand ons ooit kan afnemen.
Array
